Fanfic MikuxKaito

R A N D O M F A N F I C
M I K U & K A I T O
Bloed droop van het mes, en mijn blauwe ogen keken beangstigend toe. Ik kon me niet bewegen. Mijn armen en benen zaten stevig vastgeknoopt. Het enige wat ik kon doen, was schreeuwen, gillen, huilen en om hulp roepen. In de donkere kelder, was er vast niemand die mij kon horen. 'Nog een laatste woord...?' Werd er zacht in mijn oor gefluisterd. Ik gaf geen antwoord, maar trapte wild om me heen. De tranen sprongen uit mijn ogen, toen de gemaskerde schim nog een snede in mijn been maakte. 'Waarom...' Fluisterde ik tussen mijn tranen door, maar ik kreeg geen antwoord terug. Mijn turquoise haar zat onder de bloed vlekken, even als mijn kleding. Ik voelde me zwak, ik kon niks doen. Ik was afhankelijk van iemand, iemand die de moeite zou nemen mij te redden. De gemaskerde persoon bleef doorgaan. 'Kaito...' fluisterde ik muisstil. Ik wist dat hij me nooit zou kunnen horen, maar veel anders kon ik toch niet doen. Ik gilde, en schreeuwde om hulp. Als een doorgedraaide hond probeerde ik de touwen door te bijten. 'Help!' schreeuwde ik, harder dan ik me ooit had kunnen voorstellen. De schim drukte zijn hand tegen mijn mond. 'Stil jij!' Ik wou de strojd net opgeven, toen ik de deur hoorde piepen. Ik veroerde me niet. Wie het was, was haast niet te zien. De kamer was pikkedonker, nadat de fakkels hunaatste fonkje gelaten hadden. 'What the...' sprak het. Tot mijn grootste geluk herkende ik de stem. 'Kaito!' Riep ik met mijn laatste krachten, maar Kaito sprak niet terug. Hij wierp zich metteen op degene die mij hierheen bracht. Met mijn adem ingehoudn, keek ik toe, biddend dat Kaito niks zou oplopen.