The Story of Tigerfang...

Haai X_X ik ben Sparrow en heb een katten Character verzonnen: Tigerfang. Een grote gestreepte kater die de wildste avonturen beleeft op zoek naar zijn eigen lot...

Proloog: Het gevecht

Tigerfang hoorde zijn leider Blackfur roepen: "Vandaag gaan we de Bende van Drake aan vallen! Iedereen moet naar de ingang om mee te vechten! Leve de Bende van Blackfur!!" Als antwoordt op de stijdkreet mauwden alle katten hun voldoening. Meteen daarna stormden alle katten naar de ingang en keken ongeduldig naar Blackfur die stond te overleggen met zijn rechterhand. Tigerfang's hart sloeg 1 tel over. In die bende zat zijn kleine zusje! Whiteclaw! Haar zou Tigerfang nooit pijn doen. Zijn zus was vroeger overgelopen naar de Bende van Drake. En hij, Tigerfang was naar de Bende van Blackfur gegaan. Tigerfang stond als versteend te staren naar de ingang. Opeens werd hij ruw geduwd en viel hij op de grond. "Nou? Komt er nog wat van Tigerfang? Ga naar de ingang je moet mee vechten!" Het was Blackfur die het zei. Traag stond Tigerfang op en liep met tegenzin naar de ingang. Dat gevecht zou zijn leven helemaal veranderen. Blackfur riep: Alle katten vooruit!" Alle katten kwamen in beweging en de lange stoet marcheerden naar het kamp van de Bende van Drake. De katten liepen als schaduwen door het donkere bos. En Tigerfang liep mee. Plots doemde in de verte een heuvel op. Dat moest het kamp van de Bende van Drake zijn! Tigerfang voelde hoe zijn hart tekeer ging. Hij mocht zijn zus niets aandoen! Blackfur schreeuwde: "Aanvallen!!!" en de katten liepen alle kanten op. Meteen kwamen de vijandige katten in beweging. Ze stormden hun kamp uit en wierpen zich in de meedogenloze strijd. Tigerfang voelde hoe hij omvergeworpen werd door een grote rode kater. Tigerfang reageerde snel met een beet in de staart van zijn aanvaller. Die klauwde op zijn beurt in de flank van Tigerfang. Hij schreeuwde en trappelde wild met zijn achterpoten in de buik van de rode kater. Dit werkte want de tegenstander liep de struiken in om zijn wonden te verzorgen. Toen zag Tigerfang een flits van een witte vacht. Hij klauwde ongecontroleerd in het rond. Hij haakte in een witte vacht en wierp zich op de witte kat. Hij drukte de kat tegen de grond. Toen flitsten zijn ogen open en zag hij wie hij vast had. Het was zijn zusje, Whiteclaw! Snel liet Tigerfang haar los. En de poes sprong de struiken in. Zonder om te kijken. Tigerfang draaide zich om en keek recht in de bloedrode, boze ogen van Blackfur, zijn Bende leider...

The Story of Tigerfang...

Hoofdstuk 1: De Verrader

Ah! Onze verrader durft zich nog te vertonen in ons midden!, riep een boze stem. Tigerfang wandelde het kamp binnen na het gevecht en keek op. Het was Stormtail die het riep. Die deed alles voor de bende en haatte verraders. Tientallen hoofden draaiden in zijn richting toen Stormtail dat riep. Beschaamd keek Tigerfang naar de grond. De hele bende wist dus dat hij zijn zusje vrij liet. Een donkere gedaante kwam uit de schaduwen tevoorschijn. Triomfantelijk keek Stormtail de bende rond. De verrader zou nu wel gedood worden. Blackfur stapte uit de schaduwen en keek woedend naar Tigerfang die ineen kromp onder de boze blikken. Blackfur gromde: "Nou, verrader. Je krijgt je verdiende loon!" Tigerfang riep met ontzet uit: "Maar Blackfur! Ik kon die poes niet vermoorden het is..." "Het is jij die ons heeft verraden! Zomaar een vijand laten ontsnappen! Hier is je verdiende loon!" Blackfurs klauw schoot uit en raakte Tigerfang's oog. Hij schreeuwde het uit en de toekijkende katten joelden bij het zien van de oogbol die over de aarde rolde. Alle katten schreeuwden "Verrader!", "Lafaard!", "Loser!". Maar Tigerfang luisterde niet naar al die verwensingen. Hij kreunde en liet zich vallen op de aarde. Een medicijn poes sprong uit de struiken en sleepte Tigerfang onder luid gejoel naar haar hol.

Hoofdstuk 2: De Vlucht

Tigerfang knipperde met zijn oog en zag dat er een poes over hem heen gebogen stond. Ze gromde: "Lig stil! Ik ben bezig met je oog te verzorgen! Oog? Verzorgen? Tigerfangs herinnerde zich enkel dat Blackfur iets heeft gedaan. En dat hij werd meegesleept naar het hol van de Medicijn poes. Snel sloot Tigerfang weer zijn oog. Hij zette zijn gedachten op een rijtje maar wat er gebeurt is kon hij zich niet zo goed herinneren. Zijn gedachten werden verstoort door een stem: "Zo! Dat was dat! Mijn werk is klaar! Je kan weggaan! Tigerfang probeerde op te staan en tot zijn verbazing lukte dat. Hij stond wat wankel op zijn poten en liep het hol uit. Voor zijn ene oog zat iets zwarts en door zijn andere kon hij helder zien. Verbaasd hief Tigerfang een poot op en voelde op de plaats van het zwart. Hij voelde niets! Hij schrok zich een ongeluk en haastte zich naar de rivier. Snel boog Tigerfang zich over water en keek. Wat hij zag was verschrikkelijk. Zijn ene oogholte was bedekt met rode striemen en krassen. Een bloedrode wonde doorkruiste zijn oogholte. Tigerfang's hart sloeg een tel over. Hij was blind aan 1 oog! Tigerfang vluchtte weg van zijn spiegelbeeld en kwam op de openplek van het kamp terecht. Blackfur draaide zich om en riep: "Ben je hier nog? Vooruit scheer je weg, valsaard! Of ik vermoord je!" Blackfur gaf een gemene beet in Tigerfang's staart zodat hij angstig het kamp uitvluchtte. Zijn nieuwe leven tegemoet...

Hoofdstuk 3: Alleen...

Uitgeput kwam Tigerfang tot stilstand. Hij heeft door geheel het bos gelopen zonder maar 1 moment te stoppen. De maan kroop algauw omhoog aan de hemel. Een koude bries woei door het bos. Het deed Tigerfangs lange gestreepte tijgervacht opwaaien. Hij voelde zich ellendig, eenzaam en lelijk. Hij schaamde zich voor zijn bende. Vroegere bende. Hij was er niet meer welkom. Ze hadden hem verjaagt en hij zou het nooit wagen om een stap in het kamp te zetten. Hij twijfelde of hij misschien toch beter werd vermoordt door Blackfur. Even overwoog hij het om in een rivier te springen en zo te verdrinken. Maar Tigerfang durfde dat niet. Hij voelde zich een slappeling, een loser, een bangerik. Het liefst van al zou hij in de grond zakken van schaamte. Een traan rolde van zijn gezicht op de bosgrond. Tigerfang hief zijn klauw op en sloeg er mee op zijn wang. Hij strafte zichzelf voor zijn stomme gedrag. "Hou op! Als je wilt stoer zijn mag je niet huilen! Doe eens normaal! Jij bent Tigerfang!", riep een stemmetje in zijn hoofd boos. Tigerfang vermaande zich en stapte goed door. Hij liep tussen de hoge bomen en er leek iets dreigends over dit alles te hangen. In de verte tussen de bomen werd het mistig. Algauw werd het moeilijk om iets te kunnen waarnemen. Tigerfang viel na een tijdje uitgeput neer bij een boom. Hij kon geen stap meer verzetten en zijn maag rommelde van de honger. Wat had hij graag nu een lekkere, mollige muis gegeten. Maar hier was niets eetbaars te vinden en Tigerfang had niet genoeg energie om te jagen. Zonder dat hij het wist viel hij in een diepe, droomloze slaap...

De felle zon scheen door het dichte bladerdak van het bos. Tigerfang opende 1 oog en daarna vlug zijn tweede. Waar was hij? Waarom zag hij niets door zijn rechteroog? Oh ja in het bos. En zijn rechterkant was blind. Hij rekte zich uit en stond recht. De geur van prooi drong zijn neus binnen. Zijn maag rommelde en Tigerfang besloot om op jacht te gaan. Met een trage tred wandelde hij door het bos. Het wemelde hier van de prooi! Plots rook hij konijn. "Dat zal een lekker maaltje worden...", dacht Tigerfang verlekkerd. Het leek manen geleden dat hij het laatst gegeten had. Hij zakte in jachtpositie en sloop vooruit. Met gespitste oren en wijd open ogen zocht Tigerfang naar een teken van het konijn. Een klein, bruin vachtje flitste door het struikgewas. Het was moeilijk te zien met 1 oog maar Tigerfang was een sterke en goed getrainde kat. Hij wiebelde met zijn achterste en maakte zich klaar voor de sprong. Hij zette zich af met zijn sterke achterpoten en landde netjes op het konijn. Met woeste halen doodde hij het konijn. Nu dat hij weggejaagd was uit de bende moest hij geen voedsel meer zoeken voor de anderen. Hij kon rustig in z'n eentje eten. Tigerfang zette zich neer en at van de prooi. Het smaakte lekkerder dan hij zich herinnerde. Binnen een mum van tijd was hij klaar met eten en hij waste zijn poten. Nu was hij klaar om verder te trekken.