The Darks- we're bad horses

Van op het super forum http://www.thewildhorses.actieforum.com ^.^


Ik ben bezig aan een verhaal over The Darks, het is een deel zelf verzonnen en een deel gebaseerd op wat we bij The Darks RPG-en. Ik probeer er zoveel mogelijk paarden van hier in te steken. Het begint vanaf dat Danto (ik ^.^) bij The Darks komt. Dit heb ik al:

HOOFDSTUK 1: WELKOM, DANTO
Zelfverzekerd kwam Danto het kamp binnengelopen. Meteen viel hem een wit paard met bijzondere aftekeningen (of hoe dat ook noemt ;p) op, Delaney, en een paard met gloeiende rode ogen, Sparrow genaamd. Danto riep: "Hallo, ik ben Danto, ik ben nieuw hier..." Even Fadestar, de leider keek even op. Hij zei: "Hallo, ik ben Fadestar, de leider." Hij ging bij de anderen rond het vuur zitten. Hij hoorde een ander paard zeggen: "De nacht is prachtig." Danto keek naar de met sterren verlichte hemel. Danto hield niet zo van licht. Om de kille stilte te verbreken, vroeg Danto: "Iemand vrienden worden?" Sparrow barstte in lachen uit. "Vrienden heb je niet nodig, bondgenoten zijn genoeg, en die moet sterker zijn dan jezelf." "Kom maar op," zei Danto stoer. Weer begon Sparrow te lachen. "Je hoeft niet al te veel te bewijzen, je bent toegelaten bij ons." Een paard kwam aanlopen. Het was Darkfire. "Wie is dat?" vroeg hij, bedoelend op Danto. "Ik ben Danto," zei die luid. "Darkfire," zei het paard. "Nou, van net hoorde ik het... Je kan jezelf bewijzen als de tijd rijp is; Als je oog in oog staat met de vijand. Dán kan je je bewijzen." 'Fijn,' dacht Danto.

Hij was hier amper 5 minuten en hij werd al overstelpt met vreemde cryptische zinnen. De sfeer was hier donker en kil, maar veel licht of liefde kon hij niet verwachten van een slechte kudde. De paarden bleven stil rond het vuur zitten. Danto verveelde zich een beetje. Bij zijn ouders was de sfeer heel anders geweest.
Hij was een tijdje geleden weggelopen van zijn familie die bij een baasje gingen wonen. Ze deden aardig, dus Danto liep maar weg. Hij had geen zin om een Wild te worden, en de andere kuddes op het terrein waren te aardig... Dus had hij voor The Darks gekozen. Hij voelde zich wel een beetje thuis. Hij zou wel iemand vinden waarmee hij zich kon 'vermaken'. Anders ging hij maar weg, naar de bossen, om wat rond te galopperen, misschien wat plantjes om te eten. Of zo'n heerlijk vermoeiende bergwandeling...